ไม่ยินและไม่ยล อุปสรรคะใดใด
ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดจากคอกไป บ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ หวนคิดถึงเจ็บกาย
(บทละครพูดคำฉันท์ : มัทนะพาธา : รัชกาลที่ ๖)
คำเตือน : ในวันแห่งความรักนี้ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
ความรักมีทั้งคุณและโทษ เมื่อรักสมหวังก็จะสดใส แช่มชื่น เมื่อความรักกลายเป็นความหลง ขาดสติไม่ไตร่ตรอง
รักก็มีโทษ ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ความรัก ความหลง ทำให้ตาบอด (ตาใจบอดจ๊ะ)ไม่ฟังใคร ในที่สุดก็ชอกช้ำเจ็บปวด
เวลารักทำให้คนลืมทุกอย่าง ใครห้ามก็ไม่ฟังจึงเจ็บซ้ำ ๆ
ตอบลบ